Je wordt meegenomen in de wondere wereld van liefde tussen mensen wat onmogelijk lijkt om te accepteren in een conservatief land als Korea. Hard werken en vriendelijkheid kan een mens een kans geven wat uit kan lopen op een nieuwe bestemming.
Een nieuwe bestemming beschrijft het verhaal van Rosie die verhuisd naar Zuid-Korea na haar scheiding met Jake. Haar ouders willen niets meer met haar te maken nadat ze had verteld dat ze wilde scheiden van Jake. De reden was geweest dat Jake haar zowel mentaal als fysiek geweld aan had gedaan. Samen met Lily, haar manager vertrekt ze naar Zuid-Korea om daar een leven op te bouwen als actrice, model en influencer. In Engeland deed Rosie al veel modellenwerk naast haar werk als verpleegkundige. Een Koreaanse recruiter had haar gespot via een commercial en wilde haar een contract aanbieden bij zijn bureau in Korea. Na hard te hebben gewerkt ontving Rosie de één na de andere prijs voor haar acteerwerk. Ze bouwde vriendschappen en een netwerk op.
Bij de kennismaking met de andere leden van het bureau kwam ze oog in oog te staan met een bijzondere verschijning, Minho. Tijdens de moeilijke tijden binnen haar huwelijk met Jake, hadden Minho en zijn band, RIS, haar op de been gehouden. Hun muziek en omgang met de fans is altijd een inspiratie geweest voor Rosie. Wat ze niet had voorzien is het effect wat de bruine ogen van deze man op haar hadden. Maandenlang hielden deze ogen haar bezig tot het moment dat ze elkaar weer zagen bij de eerste award show van Rosie.
Rosies leven staat altijd in de spotlights en daarbij komen ook negatieve meningen bij kijken. Een van deze negatieve uitingen werd wel heel letterlijk toen ze in een ongeluk terecht kwam en het bijna niet overleefde. Kon ze hierna het leven nog oppakken? En hoe dan?
Familie wordt gevormd vanuit acceptatie en liefde en niet altijd door bloed.
Hoofdstuk 1 Nieuwe bestemming
Nog een uur en dan gaat het vliegtuig landen, dan begint het nieuwe leven van Rosie. Met een gespannen gezicht kijk Rosie uit het raam van het vliegtuig van Korean air. Nog een uur en dan begint haar nieuwe leven in Zuid- Korea. Dan landt ze op Incheon International Airport. Een jaar geleden zat Rosie op dezelfde vlucht naar Korea toe, maar toen met een ander intentie. Al jaren is ze gefascineerd door de cultuur, gewoontes, tradities en geschiedenis van zuid Korea. In High school is ze begonnen met het leren van de taal door het luisteren van muziek en het kijken van series. De mensen om haar heen vonden het maar een aparte fascinatie. Een jaar geleden kwam de droom van Rosie uit, toen ze eindelijk na al die jaren naar haar geliefde Korea kon afreizen. Jaren heeft zij hard gewerkt en de taal en land bestudeerd om er dan eindelijk erheen te kunnen. Die reis staat als een onwerkelijke droom in haar geheugen gegrift. Niemand kan dit meer van haar afpakken. Maar de tijd voorafgaand aan de reis was er één die Rosie het liefst uit haar geheugen zou schrappen, het blijft haar maar achtervolgen...
Al mijmerend kijkt Rosie naar buiten over het wolkendek waar geen eind aan lijkt te komen. Wat is de tijd toch hard gegaan! Wat is er veel gebeurd in de afgelopen jaren en wat zou ze graag willen dat ze eindelijk aan de nieuwe start kan beginnen. Een nieuwe start! Niet in haar geboorteland maar in haar droomland: Korea. Als Rosie terugdenkt aan het land waar zij geboren en opgegroeid is hangt daar een donkere wolk boven. Niet alle herinneringen zijn naar en vervelend. Ze groeide op in een groot gezin waar liefde heel belangrijk was. Haar ouders hebben haar normen en waarden meegegeven waar Rosie nog steeds dankbaar voor is. Haar ouders leerde haar het verschil tussen goed en kwaad en om iedereen gelijk te behandelen. Iedereen verdiend respect hoe zij jou ook behandelen. Leven vanuit vriendelijkheid, liefde en respect. Zo ging Rosie door het leven. Opgroeiend tussen 4 broers wist Rosie goed om voor zichzelf op te komen. Vaak had ze ruzie met haar broers, zeker in haar puberjaren. Maar als er iets aan de hand was stonden ze alle vier voor haar klaar. Als er op school iemand vervelend tegen haar, dan kon ze rekenen op de steun van haar broers. Als klein meisje wist Rosie al wat zij wilde worden, verpleegkundige! Mensen helpen, waardering hiervoor krijgen en een baken zijn in de storm van het leven was iets wat haar droom was. High school duurde daarom ook maar lang, vond Rosie. Waarom al die andere vakken als zij toch al wist wat zij wilde worden. Uiteindelijk op 18-jarige leeftijd stapte Rosie voor het eerst als leerling verpleegkundige het Cambridge University Hospital binnen. Overweldigt door de grootsheid van het ziekenhuis en van ‘de grote wereld’ begon haar werkende leven. Van opleiding naar opleiding, afdeling naar afdeling steeds verder groeiend. Rosie was een harde werker, niets was te gek en ze zetten altijd haar beste beentje voor. Tijdens haar opleidingen leerde ze andere talen om zo haar patiënten de beste zorg te kunnen geven. Dit resulteerde erin dat ze uiteindelijk 6 talen bijna vloeiend sprak en van heel veel talen wel wat woordjes of zinnen kende. Haar collega’s omschrijven haar als betrouwbaar, vriendelijk en altijd optimistisch. Alles leek haar makkelijk af te gaan, het leven leek perfect. Met 21 jaar ontmoette ze een lieve man waar ze nog geen twee jaar later mee trouwde. Het perfecte plaatje: getrouwd, gelukkig, mooie baan als gespecialiseerd verpleegkundige en onderzoeker, mooi huis, slim, noem maar op. Maar het was allemaal buitenkant geweest. Een diepe zucht ontglipt Rosie, hoe kon het toch zover zijn gekomen. Jazeker, op haar werk was ze gelukkig geweest maar dit was een uitvlucht geweest. Een paar maanden in het getrouwde leven bleek dat haar toenmalige man Jake, toch niet de man te zijn als wat zij dacht. Zijn ware kleuren kwam pas na het trouwen naar boven. Hij manipuleerde haar om dingen te doen die ze niet wilde, mentaal werd ze gepest totdat ze niet meer wist wie ze was en de wereld voor haar gevoel instortte. Op een slechte dag kwam er ook nog wel eens fysiek geweld bij kijken. De littekens op haar rug en armen zijn hier een blijvende herinnering aan. Onbewust voelt Rosie aan haar linker bovenarm waar zo’n litteken op haar huid danst. Hij was boos geweest omdat hij het niet naar zijn zin had op het werk. Boos en onbedwingbaar had hij het mes van het aanrecht gepakt en op haar afgekomen. Bang, doodsbang was ze. Met wie was ze getrouwd, waarom had ze dit niet eerder gezien? Erover praten durfde ze niet. Haar collega’s en vrienden prijsde haar om haar perfect uitziende leven. Iedereen was weg van haar man, knap om te zien en charmes om iedereen om de vingers te wikkelen. Ze was bang dat niemand haar zou geloven en hoopte dat het beter zou worden. Door de tijd heen begonnen vrienden, familie en collega’s toch opmerkingen te maken. Ze zagen haar veranderen in een ander persoon: introvert, niet meer zo vrolijk, piekerend en met wallen onder haar ogen. Haar veranderde gedrag ging niet ongemerkt. Uiteindelijk kwam het hoge woord eruit en liep haar huwelijk uit op een scheiding. Ze kon niet langer bij hem zijn en zichzelf verloochenen. Ze was haarzelf verloren en wist niet meer hoe ze verder moest leven. De enige optie was, weggaan bij hem. Opnieuw beginnen… Collega’s hadden geschokt gereageerd, sommige hadden wel vermoedens gehad of hadden twijfels door haar veranderde gedrag. Het werk werd opnieuw een uitvlucht, alleen dan op de positieve manier. Haar collega’s vingen haar op, waren er voor haar en hielpen waar mogelijk. Haar familie reageerde echter anders. Rosie was opgegroeid in een liefdevol gezin die leefde vanuit een religieuze overtuiging. Vanuit deze overtuiging mocht er in geen geval een huwelijk verbroken worden, enkel wanneer er overspel had plaatsgevonden. En dit was bij Rosie niet zo…. Wat had ze het moeilijk gehad met deze keuze. Haar overtuiging heeft haar lang weerhouden om bij Jake weg te gaan, maar uiteindelijk voelde weggaan als de enige optie. In de hoop dat haar familie haar keuze zou respecteren ging ze op een maandagochtend het aan haar ouders en broers vertellen. Toen begon eigenlijk pas het zwaarste gedeelte van de scheiding. De scheiding van Jake voelde als een opluchting waardoor alle Rosie het gevoel had alle ellende hiervan te kunnen verdragen. Want er kwam echter een einde aan. Wat zij niet had voorzien is hoe haar familie reageerde. Onbegrip, boosheid en verdriet zorgde ervoor dat na uren praten Rosie uit het huis werd gestuurd door haar ouders met de boodschap nooit meer terug te hoeven komen als zij de scheiding doorzetten. Als ze terugdenkt aan dat moment voelt ze nog steeds de stekende pijn op de borst van afwijzing. De mensen die haar hebben geleerd om ook je vijanden lief te hebben keerde haar nu de rug toe. Geen enkele uitleg kon hen tot inkeer brengen. Verstoten, verbannen uit het gezin. Ze was niet meer welkom. Haar broers zeiden niets, ze kwamen niet voor haar op of gingen er tegenin. Stil, ze waren stil. Misschien was dit nog wel erger dan wanneer zij boos waren geworden. Daar stond ze dan. Alleen, helemaal alleen. Geen man, haar huis moest verkocht worden, geen familie. Maandenlang heeft ze in het ziekenhuis geleefd en gewoond. Af en toe ging ze voor een paar dagen of weken naar vrienden, maar overal voelde ze zich tot last. Het werk gaf geen voldoening meer en de medelijdende blikken kon ze ook niet meer uitstaan.
In haar vrije weekenden was Rosie te vinden in de stad of bij een modellenklus. Zo af en te kreeg Rosie een klus van een bureau waarbij zij was aangesloten. Dit had zij altijd op een laag pitje gehouden omdat het werk als verpleegkundige haar meer waard was. Nu ze meer vrije tijd had nam ze vaker klussen aan en ging ze af en toe op reis als de fashionweek begon. Door de scheiding was ze veel afgevallen en had ze eindelijk in de maten gepast voor de grotere merken. Vroeger was zij hier ‘te dik’ voor en kwam nooit in aanmerking. Met haar goude lokken en felblauwe ogen beschikte zij over een van de zeven schoonheidsidealen en werd zij vaak opgemerkt door bureaus. Ze had een vaste manager via het bureau aangesteld gekregen die zij al jaren kende en die ook wist van haar privé situatie. Die manager; Lily, was als een vriendin voor haar. Ze hadden hetzelfde karakter en allebei waren zij bereid hard te werken voor hun doelen. Ook in privé tijd zagen zij elkaar vaak. Nadat de scheiding eindelijk rond was na maanden van vechten en advocaten was Rosie dan eindelijk vrij om opnieuw haar leven op te gaan bouwen. Iets in haar knaagde enorm. Het werk als verpleegkundige gaf weinig voldoening meer, de medelijdende blikken van collega’s stonden haar tegen en alles herinnerde haar aan haar oude leven. De enige die wist hoe zij zich voelde was Lily. Tegen haar vertelde Rosie alles en had zij het gevoel dat er werd geluisterd. Weken gingen voorbij, steeds vaker melden Rosie zich ziek of nam een vrije dag en ging dan aan de slag met een modellenklus. De klussen werden meer en groter waardoor het werken als verpleegkundige bijna niet meer samen kon gaan.
Toen was daar de beruchte vrijdagavond. Rosie en Lily hadden afgesproken om na een modellenklus in Londen nog een drankje te doen en daarna de stad in te gaan.
Rosie zat te wachten op de afgesproken plek bij de fontein. Rosie kijkt nog een op haar horloge, kwart over acht. Om acht uur hadden ze afgesproken. In alle jaren dat ze Lily kende was ze nog nooit te laat geweest. Een onrustig gevoel bekroop haar. Er zou toch niets gebeurd zijn. Uit haar handtas pakte ze haar mobiel om Lily te vragen waar ze was. Geen gehoor... Wat als er echt wat was gebeurd? Lily was in de middag teruggegaan naar het bureau omdat ze voor gesprek moest komen. De baas had gebeld met het verzoek of ze direct wilde komen want er was iemand voor haar. Meer informatie had Rosie niet gehad. Nog tien minuten gingen voorbij, maar geen Lily. Wat moest ze nu? Als ze van de afgesproken plek wegliep en Lily kwam net aan zouden ze elkaar alsnog mislopen. Maar hoelang moest ze nog wachten. Nogmaals probeerde ze te bellen, maar opnieuw geen gehoor. Net toen Rosie op het punt stond om naar haar auto te lopen om naar het bureau te rijden, hoorde ze haar naam in de verte: Roos! Snel keek ze om en zag ze vanuit de menigte een bekend gezicht haar richting op komen. Daar was ze! Lily. Een opgelucht gevoel kwam er over Rosie toen ze Lily met een knuffel begroete. Waar was je nou? Ik maakte me zorgen en je nam je telefoon niet op. Al hijgend met een rood aangelopen gezicht probeerde Lily zich te herpakken. Kom dan gaan we naar het restaurant en dan leg ik je alles uit! Ons leven gaat veranderen als je wil! Verbaasd en met honderden vragen in haar hoofd liep Rosie achter Lily aan naar het restaurant aan de rand van het plein. Nadat ze geïnstalleerd waren ze een drankje hadden besteld kon Rosie zichzelf niet meer bedwingen. Nou, vertel? Je maakt me behoorlijk nieuwsgierig met je opmerkingen. Ongeduldig keek Rosie naar Lily hopend op een antwoord. Lily schoof haar stoel nog wat extra aan en trok haar jurkje glad. Ze schraapte haar keel en keek Rosie met haar bruine pretogen aan; ik heb vanmiddag een heel interessant gesprek gehad op het bureau met Charles. Charles was de CEO van het bureau waarbij Rosie was aangesloten. Hij was altijd heel vriendelijk geweest naar haar en had gehoopt dat er ooit een tijd kwam dat Rosie zich verder wilde ontwikkelen in de modellen en influencers branche. Rosie had veel respect voor hem omdat hij een hardwerkende en eerlijke zakenman was.
Met Charles? Vroeg Rosie. Wat wilde hij van je? Opnieuw bekroop een onrustig gevoel haar. Lily’s blik werd serieuzer. Charles had een afspraak met collega’s vanuit een bureau uit Zuid-Korea die hun kantoor willen uitbreiden naar het westen. Dit bureau had via social media jouw account en content gezien en daarom contact opgenomen met Charles. Zij zouden jou heel graag willen rekruten om je bij hun bureau aan te sluiten. Ze hadden de reclamespot gezien die is opgenomen voor het bekende parfummerk en zien veel potentie in je. Ze willen hun bureau uitbreiden met mannen en vrouwen die niet uit Azië komen om zo een groter publiek te trekken maar ook om de kloof tussen Azië en het westen te verkleinen. Charles weet van jouw fascinatie met Zuid-Korea en dat je de taal beheerst dus vandaar dat ik erbij ben gehaald. Hij wilde weten of je geïnteresseerd zou zijn in het aanbod om in Zuid-Korea te gaan werken. Dit houdt wel in dat je voor onbepaalde tijd daarheen zou moeten verhuizen en je baan als verpleegkundige zou moeten opzeggen. Charles wil dat ik met jou meega om jou daar vanuit ons eigen bureau te begeleiden en dat je niet alleen bent.
Met grote ogen kijkt Rosie Lily aan. Meen je dit nou? Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Zuid-Korea is inderdaad een droom, maar alles achterlaten en gaan werken in een land wat ik alleen ken vanuit de boeken en internet? Dat is nogal een stap. Zenuwachtig pakt Rosie haar drankje en begint met het rietje te spelen. Haar gedachten gaan alle kanten op. Dit is een unieke kans, recruiters uit zuid Korea die haar willen. Dat is niet niks. Wat houdt mij hier? Mijn familie geeft niet meer om mij en wil mij niet meer zien, echte vriendschappen kan je ook op afstand onderhouden. ‘Ik twijfel al even aan het feit of ik als verpleegkundige wil blijven werken. Het werk als model en influencer geeft mij ook veel voldoening. Is dat iets waarmee ik iets goeds kan doen in de wereld? Of de wereld maar een klein beetje mee kan veranderen?’ Rosie kijkt op naar Lily, ‘wat vind jij?’ Lily kijkt haar verbaasd aan, ‘overweeg je het echt?’ ‘Waarom niet,’ antwoord Rosie. ‘Zuid-Korea is een droomland voor mij en dit lijkt een unieke kans. Het komt op een goed moment in mijn leven aangezien ik op een kruispunt sta met wat ik wil in het leven. Wat denk jij Lily? Is dit iets wat ik zou kunnen? Zou jij ervoor open staan op mee te gaan?’
Verbaasd, verward staart Lily in de verte. Na enkele minuten van stilte en beide in gedachten verzonken, verbreekt Lily de stilte. ‘Als jij dit graag wil en bereid ben om hiervoor te werken, ga ik met je mee! Ik ben bereid om voor nu alles achter mij te laten om deze stap te maken in mijn carrière en onze vriendschap. Het zal met tijden erg zwaar worden maar ik geloof dat wij ons samen hier doorheen kunnen slaan. Dit is onze kans om een voetdruk achter te laten in Azië als nuchtere westerse meiden! Laten we de wereld, al is het maar een klein beetje, ten goede veranderen door middel van de kracht van bekendheid.’ Rosie kijkt verwonderd naar haar vriendin. De blik die in de ogen van Lily ligt terwijl ze de woorden uitspreekt, spreekt een eigen taal. Doelkrachtig, doorzetting en een sterke wil om iets goeds te doen met de gaven die ze heeft gehad. Precies wat Rosie ook altijd heeft gewild in haar leven. Enthousiasme en passie overspoelt haar. Met haar hand uitstekend naar Lily, vraagt ze: ‘wanneer gaan we?’
De dagen die hierna volgde nam Rosie ontslag in het ziekenhuis, haar vastigheid en toevlucht van de afgelopen jaren. Klaar om helemaal opnieuw te beginnen!
Er volgde gesprekken met Charles en de collega’s van het bureau uit Zuid-Korea. Die waren direct enthousiast bij het horen van haar antwoord. Er werden afspraken gemaakt om elkaar te ontmoeten in zuid Korea om plannen en een agenda vast te leggen en zo zat ze een maand later in het vliegtuig om voor het eerst naar Korea te gaan. Veel van de stad heeft ze toen niet gezien, omdat deze reis bestond uit contacten leggen en netwerken. Ze ontmoette de mensen van het bureau en maakte een planning om haar te introduceren in de wereld van zuid Korea. Overweldigd door alle indrukken van die reis kwam ze weer terug om zich voor te bereiden op de reis naar een nieuwe start.
In de maanden die volgde werkte Rosie de laatste diensten in het ziekenhuis, nam ze afscheid van collega’s, kreeg ze acteerlessen en werkte ze hard aan haar fysieke conditie.
Lily was hard aan het werk om alles te regelen voor de reis naar Korea en voor klussen daar. Beide overweldigt maar vol passie en kracht om te starten aan de reis lieten zij alles achter en begon het leven in Zuid-Korea.
Hoofdstuk 2 Een nieuw thuis
Gelukkig waren de meeste spullen al in de weken voorafgaand aan deze reis verhuisd. Dit scheelde haar een hoop sjouwen, dacht Rosie terwijl zij haar koffers van de band pakt. Een koffer van Lily en nog twee van haar. In de afgelopen weken had ze veel kleding, spullen en huisraad verkocht of weggegeven aan het goede doel. Alleen het hoognodige hoefde maar mee. Alles waar herinneringen aan zaten van Jake, heeft ze in England gelaten. De laatste weken waren emotioneel en zwaarder dan gedacht. Het waren lange dagen met werken, acteerlessen en modelklussen. Vrije tijd had ze niet veel gehad sinds het gesprek met Lily bij het restaurant. Geen moment heeft ze getwijfeld aan de beslissing die ze heeft genomen, maar spannend was het wel. Lily was al een week eerder naar Korea gevlogen om alles klaar te maken voor haar aankomst. Via het bureau hadden ze twee appartementen gekregen die boven elkaar zaten. Zo hadden toch een eigen plekje maar konden wel op elkaar terugvallen. Ze had al foto’s gezien van het appartement. Het was op de bovenste verdieping van een appartementencomplex midden in de stad. Het was ruim en licht en alles zat erin. Het bureau had al veel in haar geïnvesteerd wat de druk hoog maakte om deze verwachtingen waar te maken. Vanmiddag stond er direct een kennismaking op te planning met de andere leden van het bureau. Het bureau is gevestigd in het midden van Seoul, de hoofdstad en draagt de naam TF Town. Het is een van de grootste bureaus in Korea waar veel Kpop idolen bij aangesloten zitten. Rosie was de eerste ‘westerse’ die is aangenomen die niet als idol zou beginnen. Tijdens de audities die ze moest doen met haar vorige trip naar Korea, kwam naar voren dat haar Koreaanse manager; Ara, grootste plannen heeft met haar. Ze zag een acteer carrière maar ook uiteindelijk een idol in haar. De eerste acteerklus stond al gepland. Het was een second lead in een romantische serie. Daarnaast moest ze deze week direct de auditieronde in voor hoofdrollen. Op reclamespotjes na en de acteerlessen had ze nog helemaal geen ervaring. Alleen al de gedachte maakte haar zenuwachtig. Terwijl ze een rilling over haar rug voelde gaan zag ze in haar ooghoek de laatste koffer de band op komen. Wachtend op de laatste koffer schudde ze alle spanning van haar af en rechtte ze haar rug. Ze was hier met een doel, een belofte aan Lily en aan haarzelf. Daar ging ze zich voor inzetten en niets kan haar hierin weerhouden. Met vastbeslotenheid legde ze de laatste koffer boven op de andere twee en reed ze met het karretje richting de uitgang van Incheon International Airport. Lily zou op haar wachten bij de uitgang zei ze. Ze had een busje geleend van het bureau om haar op te halen en haar mee te nemen naar hun appartement. Zo kon ze zich nog even opfrissen voordat het echt ging beginnen. Terwijl de schuifdeuren opengingen voelde ze de warme lucht haar verwelkomen. Even sloot ze haar ogen en nam een diepe teug lucht. Daar gaan we dan! Als eerste moeten we Lily vinden. Waar zou ze zijn? Ze pakte haar mobiel uit haar handtas om te kijken naar de instructies die Lily haar had gestuurd. Een witte bus aan de rechterkant van het vliegveld. Van achter haar zonnebril keek ze naar rechts en zag ze meerdere witte busjes staan. Ze duwde haar karretje naar die richting en al snel zag ze een silhouet die haar heel bekend voor kwam. Qua fysiek leken Lily en Rosie best veel op elkaar. Zeker nu Rosie zoveel kilo kwijt was geraakt waren ze qua gewicht en bouw vrijwel hetzelfde. Lily had echter een volledig andere kledingstijl. Bijna altijd ging ze gekleed in een zakelijke outfit, gepaard met hoge hakken. In tegenstelling tot Rosie die meer hield van casual, stoer en sneakers. Daarnaast had Lily kastanjebruin haar en bruine ogen en scherpere accenten in haar gezicht. Het duurde even voordat Lily haar in de gaten had. Toen Lily Rosie zag kwam ze al zwaaiend en lachend op Rosie af. ‘Hoe was je vlucht?’ Vroeg Lily terwijl ze Rosie een knuffel gaf. ‘Lang, maar goed! Weinig turbulentie en gelukkig wat uren kunnen slapen. 9000 kilometer is bijna letterlijk de andere kant van de wereld,’ antwoorde Rosie al lachend. Samen zetten ze de koffers in het busje om daarna op de achterbank plaats te nemen. Het busje kwam gepaard met een chauffeur die hen naar het appartement zouden brengen en daarna naar het bureau. Tijdens de reis die ongeveer anderhalf uur duurde nam Lily de planning door van de middag en avond. Lily vertelde wat ze in de afgelopen week had gedaan om alles voor te bereiden en wat Rosie stond te wachten de komende dagen. Rosie luisterde naar het opgewekte kletsen van haar vriendin en manager. Ze voelde zich moe maar tegelijkertijd ook vol met adrenaline om wat er zou komen. Hoewel ze redelijk gewend was aan het concept bekendheid en herkend worden zou dat hier toch even anders zijn. In de afgelopen maanden hebben Lily en Ara hard gewerkt aan haar bekendheid in Korea. Haar socials zijn uitgebreid en het aantal volgers liep al in de miljoenen. Hoewel ze in naam een influencer was voelde het zeker niet altijd zo. Op straat werd ze vaak herkend of wilde mensen met haar op de foto, maar dat heeft haar nooit gestoord. Ze vond het fijn een voorbeeld te kunnen zijn voor bijvoorbeeld jonge, onzekere meisjes. Ze wilde authentiek blijven, zichzelf laten zien. Niet een ideaal wat niet bestaat maar een ware identiteit. Roddelpers of negatieve comments hadden haar nooit veel gedaan. Na haar scheiding had ze voor haar gevoel hier een muur voor opgebouwd. Ze was beschadigd door de oordelen en meningen van familie en vrienden over de scheiding dat ze zich hiervoor heeft afgesloten. Het belangrijkste was dat ze zichzelf recht kon aankijken en dat ze haar daden kon verantwoorden aan zichzelf. De enige mening die voor haar telde was die van Lily. Lily haar vriendin en manager die haar door en door kende. Zij was de enige die ze vertrouwde met haar leven. De deur naar een relatie was gesloten sinds haar scheiding. Ze had geen intentie om deze open te zetten en het fijne aan Korea was dat de mannen hier vaak geen interesse hadden in een westerse vrouw. Een interraciale relatie werd vaak niet geaccepteerd door ouders omdat er hoge idealen zijn. En daarbij een gescheiden westerse vrouw was helemaal niet geen match voor hun zoon. Dit maakte het op relatie gebied voor haar makkelijker. Een serieuze relatie kon ze hier toch niet vinden.
Rosie werd uit haar gedachtegang gehaald door een schouderklop van Lily. Ze waren aangekomen bij hun appartement De chauffeur reed het busje naar ingang van het immens grote complex. Het complex telde bijna veertig verdiepingen en op de bovenste verdieping zou zij gaan wonen. Terwijl de schuifdeur van het busje werd opengedaan werd ze vriendelijk begroet door het personeel wat werkte in het complex. Er kwam direct een jongeman aan met een kar om de koffers naar uit de kofferbak te halen. Een ouders vrouw met een vriendelijk gezicht begroette haar. Lily kende haar blijkbaar al, want ze raakte direct in gesprek. In Korea worden hele andere beleefdheidsvormen gehanteerd. Vormen die het westen niet kent. Vanuit de boeken en lessen kende Rosie al deze vormen maar toch was het even wennen. De oudere dame liep voor hen uit naar de centrale hal van het complex. Ze werd warm onthaald door het personeel en kreeg een korte uitleg van alle faciliteiten die aanwezig waren in het gebouw. Rosie vroeg zich af of ze dit allemaal kon onthouden maar gelukkig was Lily erbij en die kende het gebouw al. De oudere vrouw ging het voor naar de lift om hen naar het appartement te brengen. Eenmaal bovengekomen zag Rosie dat er maar één deur was over de gehele gang. Ze boog zich naar Lily toe en fluisterde: ‘hoe groot is dit appartement?’ Lily keek lachend naar haar op, ‘wacht maar af. Je zult het snel genoeg zien.’ De oudere dame ging hen voor opende deur naar het appartement. Rosies mond viel open van verbazing toen ze het appartement binnen ging. Het was een gigantische ruimte, heel veel licht door de grote raampartijen met een licht interieur. Zachte accenten, afgewisseld met het groen van planten en bloemen. Precies waar zij van houdt. De ogen van Rosie schoten vol met tranen. Dit overtrof haar grootste dromen en Lily had zo haar best gedaan om het aan te kleden naar haar smaak. Ze draaide zich om naar Lily en sloeg haar armen om haar heen. ‘Bedankt! Je hebt geen idee wat dit voor mij betekend,’ fluisterde ze terwijl ze zich verborg in de hals van Lily. ‘Je verdient het’, antwoorde Lily terwijl ze de knuffel beantwoorde met haar armen om Rosie heen. ‘Het is jouw tijd om te schitteren en de wereld te laten zien wat je in huis hebt.’ Rosie maakte zich los uit de armen van Lily en pakte een zakdoek uit haar tas. Overweldigd draaide ze zich om naar de oudere dame die met tranen in haar ogen het tafereel had gezien. ‘Kam-saha-mida,’ zei Rosie met een trillende stem. De vrouw knikte haar vriendelijk toe en gaf haar een schouderklopje, waarna ze zich excuseerde en de kamer verliet. Rosie liep verder het appartement in en verwonderde zich over de ruimte en luxe van het appartement. Bij de slaapkamer aangekomen zag Rosie de kleding klaarliggen voor de meeting van de middag. Alle kasten waren al gevuld met haar spullen, kleding en nieuwe spullen die Lily en Ara hadden gekocht voor haar. Opeens hoorde ze een stem uit de woonde kamer komen. ‘Hallo, waar zijn jullie’, riep vrouwenstem in het Engels met een Koreaans accent. Lily riep terug dat ze in de slaapkamer waren, waarna enkele seconden later de gestalte van Ara de slaapkamer in kwam lopen. ‘Hallo, welkom in Korea Rosie’! Zei Ara op een vriendelijke en beleefde manier. Rosie had Ara al eerder ontmoet tijdens haar vorige reis naar Korea en via beeldbellen. ‘Dank je wel Ara’, zei Rosie, ‘ik ben blij dat ik hier ben.’ ‘Het heeft even geduurd maar het gaat nu echt beginnen.’ Ara keek haar met een brede glimlach aan. ‘Ik kom jullie ophalen om naar het bureau te gaan. Als jij, Rosie, je wilt gaan opfrissen en omkleden dan nemen Lily en ik nog even de planning door.’ ‘Dat is goed,’ zegt Rosie. Lily en Ara liepen al pratend de slaapkamer uit richting de woonkamer waarna Rosie zich alleen in de grote slaapkamer bevond. Ze keek om zich heen en liep naar het raam toe. Vanuit het raam had ze vrij uitzicht over de grote stad en kon ze tot kilometers ver wegkijken. Wat ben ik toch een gezegend mens, dacht Rosie bij zichzelf. Na alle ellende van de afgelopen jaren, krijg ik een nieuwe kans om mijzelf te ontdekken en mijzelf in te zetten om de wereld iets beter te maken. Ze pakt haar telefoon en maakt een foto van het uitzicht. De start van een nieuw thuis, schrijft ze terwijl ze de foto uploadt op haar social media platformen. Oké, en nu opfrissen en omkleden. Ze opent haar koffer en pakt de benodigdheden eruit en loopt naar de badkamer om zich op te frissen. Een uur later stapt Rosie de kamer binnen in de outfit die Lily had klaargelegd voor haar. Lily en Ara kijken beide om bij het horen van haar voetstappen. Beide kijken ze Rosie met bewondering aan. ‘Je ziet er mooi uit’, zegt Lily. Rosie beantwoordt dit compliment een glimlach. ‘Zullen we dan maar gaan?’ Ze pakken hun spullen en maken zich klaar om te vertrekken. Ze stappen de lift in om naar beneden te gaan waar de chauffeur staat te wachten om hen mee te nemen naar het bureau; TF Town. In de lift begint Ara te vertellen wat er verwacht wordt van Rosie tijdens het bezoek aan het bureau. Er blijkt een officiële gelegenheid van gemaakt te zijn waarbij zoveel mogelijk leden zijn gevraagd te komen. De gelegenheid is georganiseerd om Rosie en nog een nieuwe band te introduceren aan de ‘company’. TF Town staat bekend om het afleveren van de meest iconisch Kpop bands in de geschiedenis. Hier zitten veel bekende idolen bij die Rosie dus zal ontmoeten vandaag. Bij het idee krijgt Rosie al een gespannen gevoel in haar buik. Dit zijn idolen die zij op TV en in shows gezien heeft en die zij nu in het echt gaat ontmoeten. Hoe zal dat zijn? Hoe zullen ze reageren op een niet-Koreaanse artist binnen het bedrijf. Zouden er veel negatieve reacties komen? Snel schuift Rosie deze gedachten uit haar hoofd en concentreert ze zich op wat Ara aan het vertellen is. Na de publieke ontmoeten met alle andere artiesten is er een korte vergadering met het bestuur waar bij de plannen en audities worden toegelicht door Ara en Lily. Na deze vergadering zullen ze met z’n drieën wat gaan eten om vervolgens naar de eerste klus te gaan, een modellenklus in het midden van de stad. Dit is van een fotograaf waar Rosie al vaker voor heeft gewerkt, dus dat is bekend terrein. Gelukkig! Denkt Rosie, iets wat ik ken en goed om rustig te beginnen. Ara vervolgt haar verhaal; ‘er zal naar waarschijnlijkheid heel veel pers aanwezig zijn omdat iedereen nieuwsgierig is naar je komst. Je bent de eerste westerling die zich onder een bureau inschrijft en hierheen emigreert voor het werk. Op de locatie hebben we een fotograaf en videograaf lopen die content opnemen voor je socials. Beide hebben een blauwe pet op, dus hieraan kun je ze herkennen.’ Ondertussen vertraagt het busje in snelheid en stopt het vlak bij een groot wit gebouw met de letters TF town op de gevel. Lily legt haar hand op die van Rosie, ‘Je kan dit! We gaan dit samen doen en maken er een mooie reis van’. Vol vertrouwen kijkt Lily naar Rosie en wisselen ze gedachten uit zonder woorden. De chauffeur stapt uit om de schuifdeur open te doen. Door het geblindeerde glas ziet Rosie een massa staan van fotografen en fans die wachten op haar komst. Er zijn zelfs beveiligers en dranghekken neergezet om alles in goede banen te leiden. Bovenaan de trap van het gebouw ziet ze een bekend gezicht staan: De recruiter die destijds bij Charles op kantoor was voor het aanbod. Daar moet ze dus heen, daar start het! De schuifdeur wordt geopend vanaf de buitenkant waarna Lily en Ara als eerste uitstappen. Nog een diepe zucht en dan gaan we. Voor een seconden sluit Rosie haar ogen om het gejubel van de fans op zich in te laten werken en daar gaat ze dan. Met een brede lach stapt ze uit het busje en wordt ze opgenomen in de menigte van mensen. Reporters dringen om een foto te kunnen maken, vragen wordt geroepen en fans die gillen van blijdschap. Op haar weg naar binnen wordt ze begeleidt door Lily en Ara. Af en toe stopt ze voor een handtekening of een foto. Uiteindelijk beland ze bij de trappen waarop ze zich naar boven begeeft. Bovenaan staat de recruiter die haar met een brede glimlach tegemoet komt. ‘Welkom’ zegt hij! Wat een entrance. Zoveel volk hadden we niet verwacht. Je overtreft nu al onze verwachtingen. Na een enkele wisseling van woorden draait Rosie zich nog om, om afscheid te nemen van de jubelende fans.
Na enkele minuten draait Rosie zich om naar binnen te gaan. Overweldigt van de positieve ontvangst vervolgt ze haar weg achter de recruiter aan. Ara loopt met de recruiter voorop en Lily en Rosie volgen op de voet. De centrale hal van het gebouw is angstvallig stil, iedereen heeft zich al verzameld in de grote zaal waar zij zich zal moeten voorstellen. De andere band die wordt voorgesteld werd eerst voorgesteld dus de meeting was al begonnen. Al lopend gaat Rosie met haar hand naar buik, waar de spanning voelbaar is. Ze stoppen voor twee deuren die enkele meters hoog zijn. Hier zal zij zo doorheen moeten en zal er opnieuw een grote groep mensen haar verwachtingsvol aankijken. En niet zomaar mensen, maar idolen. Idolen waar zij ook naar op kijkt en zich aan spiegelt. Idolen die eerst duizenden kilometers verderop woonde en enkel leefde via internet voor haar, worden nu echt. Tijd om na te denken over dit feit krijgt ze niet, aan de andere kant van de deur hoort ze namelijk al haar naam roepen. De CEO van het bedrijf is begonnen aan de speech om haar aan te kondigen. Snel voelt ze of haar haren nog goed zitten en trekt haar donkere blauwe jurk glad. De kleur steekt mooi af bij haar lichte haren en ogen. Donkere kleuren hebben altijd beter gestaan door haar lichte accenten. Ze weet dat ze voor westerse begrippen een ‘schoonheid’ is, maar de schoonheidsidealen liggen in Korea wel iets anders. Zouden ze haar hier ook accepteren? Voordat ze deze vraag kan beantwoorden voelt ze Lily in haar hand knijpen en gaan de deuren open. De recruiter gaat voorop met daarachteraan Lily en Ara. Ze wacht een paar seconden, dit is een stap die ze alleen moet zetten. Lily is hier niet als vriendin maar als manager en nu moet de afstand van manager-client worden bewaard. Ze weet heel goed hoe dit werkt, het is niet de eerste dag in de entertainment wereld. Als Lily en Ara enkele meters voor haar lopen zet ze onwennig de eerste stappen. Ze voelt alle ogen op haar gericht, ogen vol verwachting en nieuwsgierigheid. Ze kijkt op, de zaal in en zet de eerste moeilijk stappen. De eerste bekende gezichten komen haar al tegemoet. Veel herkent ze van tv, internet of social media. Daarnaast heeft ze haar huiswerk goed gedaan en weet ze precies wie onder het label van TF Town vallen. Ze kent alle namen, leeftijden en wat ze doen. Al de jaren studeren hebben opgeleverd dat ze heel makkelijk informatie kan onthouden door bepaalde ezelsbruggetjes. De directors van haar eerste acteerklussen waren onder de indruk hoe snel ze namen en teksten kon onthouden. Dit is enkel een aangeleerd trucje, wat nu in haar voordeel is. Langzaam loopt ze het pad af naar het grote podium waar de CEO staat te wachten. Het podium is gevuld met mensen vanuit het bestuur die nieuwsgierig zijn naar haar persoon. Maanden van voorbereiding gingen aan dit moment vooraf en nu loopt ze hier. Ze kijkt met een glimlach de zaal in terwijl ze bijna bij het podium aankomt. Bijna alle gezichten kan ze met naam plaatsen en ze is blij dat haar hersenen haar nu niet in de steek laten. Bij het podium gekomen begroet ze de CEO volgens Koreaanse gewoonte met een buiging en respect. Van Ara had ze de tekst gekregen voor de speech die ze nu moet geven. Het zijn simpel formele woorden om zichzelf voor te stellen in het kort. De CEO leidt haar naar de microfoon waar ze haar plek inneemt. Een klappende en juichende menigte voor haar, begroet haar. Wat kan dat veel met een mens doen, het geeft positieve energie en moed om te doen wat verwacht wordt. De menigte wordt langzaam stil waarna ze haar ogen over de gezichten laat vallen. Bij één gezicht blijft ze even stilstaan. Het is een knappe verschijning en ze weet direct wie het is. Minho, idol, artiest, acteur en influencer van één van de eerste generaties. Hij heeft zijn dienstplicht in het leger al voldaan en behoort tot een van de oudere idolen in het bedrijf. Oud is hij zeker niet, met zijn begin 30 is dit niet af te zien aan zijn gezicht. Heel veel anders dan op TV ziet hij er niet uit. Wel minder make up en minder ‘perfect’, maar dat maakt hem misschien nog wel aantrekkelijker. Hij is in gesprek met een bandlid waardoor hij niet ziet dat zij hem observeert. Aantrekkelijk, knap, volwassen en iets schattigs is hoe ze zijn uiterlijk zou omschrijven. En dan, op een onverwachts moment draait hij zijn hoofd richting haar. Met twee grote bruine ogen kijkt hij haar lachend aan. Even voelt ze een moment van onzekerheid over zich heen komen maar ze herpakt zich om haar speech te geven. De minuten die volgen geeft ze de voorbereidde speech die warm wordt ontvangen. Na een korte toelichting waar ze vandaan komt, haar persoon, doelen en waarden wordt dit beantwoord met een groots applaus. Met een buiging van respect stapt ze naar achteren om zich bij haar managers te voegen. Lily geeft haar een goedkeurend knikje en Ara geeft haar met een brede glimlach aan. Opluchting neemt de overhand en voor een moment denkt ze terug aan die bruine ogen die haar in de war brachten.
De uren die daarop volgen worden er handen geschud, komen er heel veel gezichten voorbij die zich willen voorstellen. Tijdens de vergadering met het bestuur lichten Ara en Lily hun plannen toe waar heel hard aan gewerkt is. De agenda wordt heel snel gevuld met afspraken en audities. De eerste maanden zal worden gefocust op het uitbreiden van modellenwerk in Korea, groeien als influencer middels brandambassadeur en starten met acteerklussen. De dag vliegt voorbij en voor Rosie het weet is het tijd om te gaan. Doordat het werk wat ze doet moet ze altijd opletten op wat zij eet. Vroeger hield ze hier veel minder rekening mee en maakte een maatje meer of minder niet uit. Nu is haar lichaam haar merk en moet ze hier goed voor zorgen. En daar hoort ook een uitgebalanceerd dieet bij, waar ze ondertussen al wel aangewend is.
De vergadering worden beëindigd en Lily komt op Rosie aflopen. ‘Ben je al toe aan wat eten?’. ‘Blijer kan je mij niet op maken op het moment,’ antwoord Rosie met een speelse lach rond haar mond. Ze nemen afscheid van de aanwezigen en lopen vervolgens richting de uitgang. Lily en Rosie voorop, Ara die op een paar meter afstand volgt nog pratend met de recruiter. De hakken van Rosie en Lily klinken als muziek in de grootste hal. ‘Hoe vond je het vandaag?’ vraagt Lily. ‘Het voelt als een adrenalinerush en nog te onwerkelijk om allemaal te beseffen,’ zegt Rosie. ‘Het verbaast mij om te zien hoeveel mensen er uitkeken naar mijn komst. Het is echt onwerkelijk…’ Bij de deuren aangekomen wachten Lily en Rosie op Ara om weer terug te gaan naar het busje. Rosie kijkt achterom de grote hal in waar nu een stuk meer mensen aanwezig zijn dan toen ze net aankwam. In de verte ziet ze de gestalte van Minho en de andere bandleden de richting van de uitgang op komen. Heel even stokt haar adem. Hopend dat Ara snel bij hen is en het gesprek eindigt met de recruiter. Hem ontmoeten is ze nog niet klaar voor, die ogen brengen iets teweeg wat ze niet wil. Gelukkig is Ara al bij hen aangekomen en nemen ze afscheid van de recruiter. Buiten staat opnieuw een menigte van mensen die een glimp willen opvangen van Rosie. Ze wanen zich een weg door de menigte naar het busje toe om op zoek te gaan naar een restaurant om wat te gaan eten. Het verdere van de avond verloopt rustig en vertrouwd. De fotoshoot verloopt gestaag en de fotograaf is vol lof over het resultaat. Het is bijna middennacht als Rosie en Lily aankomen bij hun appartement. Met een voldaan gevoel sluiten ze de dag af en gaan ze de eerste nacht in van hun nieuwe leven.
De dagen en weken die volgen zijn erg druk voor Rosie. Wennend aan het nieuwe leven en aan haar nieuwe appartement, stromen de opdrachten binnen en breidt haar netwerk zich uit. Haar social media platformen ontploffen van de nieuwe volgers en ze wordt met open armen ontvangen in de Koreaanse samenleving. Het jarenlange studeren van de geschiedenis, cultuur en taal werpen de vruchten af. Dit zorgt voor respect bij de bevolking en hierdoor ontvangt iedereen Rosie openlijk. De eerste grote rollen heeft ze als snel te pakken en voor ze het weet zijn de eerste films en series te bekijken op het grote doek. Bijna dagelijks is Rosie te vinden op een filmset, is het niet voor een film dan wel voor een promotiefilm. Ze creëert een naam voor zichzelf in de Koreaanse samenleving en wordt al snel bekend onder alle bekende namen. Verzoeken komen binnen voor samenwerkingen en haar fans staan in de rij om haar te ontmoeten.
Lily en Ara staan altijd aan de zijde van Rosie en ondersteunen haar waar nodig. Lily is als een onmisbare pilaar geworden in het leven van Rosie. Samen lijken ze heel de wereld aan te kunnen en beleven ze de mooiste momenten. Het leven lijkt Rosie opnieuw toe te lachen. Vol met passie, vrolijkheid, mooie momenten en geluk. Maar af en toe komt het verleden om de hoek kijken, vooral in de nacht komen de herinneringen in beelden langs. Slapen wordt een vereiste en is alleen mogelijk met de nodige medicatie. Zou ze ooit loskomen van Jake? Zou haar familie weten hoe het met haar gaat? En die bruine ogen kan ze ook maar niet loslaten….
Hoofdstuk 3 Award show
Een jaar gaat voorbij. Rosie heeft al veel series en films uitgebracht en verbreekt het een na het andere record als het gaat om productiviteit. Nog nooit was er iemand die zoveel heeft bereikt in de entertainmentbranche in een korte periode. Shows, goede doelen, meet en greet, films, fotoshoots, brand ambassadeur. Niets is te veel voor Rosie uit het westen, maar dat is de buitenkant.
Sinds het moment van arriveren op het Incheon International Airport heeft Rosie nog geen dag gehad waarop ze geen verplichtingen had. Al mijmerend zit Rosie in de ochtend aan haar bak koffie. Vandaag opnieuw een drukke middag en avond, fotoshoots, interviews en een bezoek aan het bureau. Er ontglipt een diepe zucht aan de lippen van Rosie. Is ze gelukkig? In gedachte verzonken denkt ze de laatste tijd veel na over deze vraag. Geen moment heeft ze getwijfeld over de keuze om naar Korea te verhuizen. De belofte die tussen haar en Lily is gemaakt, staat nog steeds als doel boven haar leven. Ze vindt het werk leuk, mooi en krijgt veel voldoening, maar waarom kan ze het verleden niet loslaten. Hoe meer tijd ertussen zit, hoe dieper de pijn lijkt te worden. Het is ruim anderhalf jaar geleden dat ze het huis van haar ouders binnenliep om te vertellen dat ze Jake ging verlaten. Die dag is een zwarte bladzijde uit haar leven geworden. De woorden van haar ouders dreunen nog vaak zat door haar hoofd, de stilte van haar broers kan ze nog goed voor zich halen. De hoop die ze had dat haar broers het voor haar op zouden nemen. De wereld die onder haar vandaan viel, alles waar ze in had geloofd en voor had gewerkt. Het werk als verpleegkundige mist ze soms. De dankbaarheid van de patiënt als je iets voor ze had gedaan, is onbeschrijfelijk. Maar haar huidige werkzaamheden geven ook deze voldoening, alleen net op een andere manier. Haar geboorteland mist ze niet, haar Korea overstijgt haar verwachtingen en ze vindt het leven hier heerlijk. In gedachte zipt ze van het hete vocht. Maar waarom komt ze niet los van Jake? Een nieuwe relatie of man moet ze niet aandenken. Het opnieuw kwetsbaar opstellen en het risico lopen om dezelfde pijn te ervaren is iets wat het haar niet waard is. Al die tijd heeft ze geen interesse in mannen gehad. Met tijden waren er die haar uit vroegen of intentie hebben getoond voor meer dan vriendschap, maar alles heeft ze afgewezen. Lily heeft haar zorgen wel eens uitgesproken hierover naar haar. Het was tijdens een avond waar ze beide iets te veel hadden gedronken. Lily wordt dan altijd wat meer een flapuit en vergeet haar gereserveerdheid. Het was op die avond dat zij en Lily een heel openhartig gesprek hadden over waarom Rosie nooit meer een relatie had gehad. Lily bracht af en toe mannen mee naar appartement voor een gezellige avond. Eenmaal heeft ze een korte relatie gehad maar dit liep op niets uit omdat hij niet om kon gaan met het drukke schema van Lily. Bij de keuze om naar Korea te gaan heeft Rosie ook besloten geen serieuze relatie meer te nemen. De pijn en ellende wil zij niet meer beleven. Natuurlijk waren er de fysieke verlangens, maar de emotionele verlangens waren uitgeschakeld. Tenminste dat dacht Rosie… Die bruine ogen van Minho blijven maar terugkomen. Op avonden dat ze zich eenzaam voelde, kwamen deze ogen langs. Wat betekende dat? Na die bewuste dag bij de kennismaking in TF Town had ze hem vluchtig wel gezien maar nooit gesproken. Ze ontweek hem zoveel mogelijk, de gevoelens die loskwamen bij die ogen waren levensgevaarlijk voor haar. Morgen zou ze hem weer zien... Een weeïg gevoel steeg omhoog in haar buik. Ze had in gesprekken met andere al gehoord dat hij in het verleden wel eens een relatie had gehad, maar dat hij op het moment vrijgezel was. Hij ging nooit verder dan een vriendschappelijke relatie. Makkelijk in omgang was hij zeker, maar wanneer een vrouw intentie toonde voor een relatie kaatste hij dit af. Maar dat heeft ze alleen via andere artiesten horen zeggen. De wereld achter de idol is vaak heel anders als wat laten zien op beeld. Soms zelf hele andere personen. Dit is iets wat Rosie tegen het borst stuit in de Koreaanse cultuur. Niet alle bureaus werken vanuit die overtuiging, maar bepaalde bureaus staan erom bekend. De idol moet perfect zijn en al het imperfecte is voor achter de schermen. Dit maakt de mentale nood bij sommige idolen heel hoog. Het is een keiharde werkelijkheid die niet altijd gepaard gaat met een positieve benadering. Lily en Ara doen er alles aan om het merk van Rosie zo goed mogelijk neer te zetten op basis van werkelijkheid. Dit was een van de weinige eisen die in het contract moesten staan met het bureau. Hard werken is prima, zolang ze maar zichzelf mag zijn en dit doet ze. Met regelmaat heeft ze nog contact met Charles van haar bureau in Engeland. Hij is als een vaderfiguur geworden die haar vertelt dat hij trots is op de persoon die ze is geworden.
Maar ja, morgen is een belangrijke dag. Het award seizoen ging beginnen. Hier zou blijken of haar harde werken beloond ging worden met een award. Een publieke herkenning voor haar prestaties van het afgelopen jaar. Ze was voor meerdere awards genomineerd, maar hield zichzelf voor dat de kans erg klein was dat ze er een zou krijgen. Genomineerd worden is al een eer op zich. Bijna geen enkele acteur heeft in het eerste jaar van hun carrière een award gekregen en al helemaal geen westerse acteur. Een bekende fashiondesigner had speciaal voor de gelegenheid een jurk voor haar gemaakt. Bij het doorpassen was ze al verliefd geworden op het ontwerp, sexy maar niet over de top. Met de pasvorm werden haar vormen benadrukt op de juiste plekken en de gouden accenten zorgde ervoor dat ze een soort Griekse godin sfeer proefde. Ze keek erg uit naar het evenement. Nieuwe mensen ontmoeten en de optredens van verschillende soorten artiesten is iets waar ze veel energie van kreeg.
Zo tikte de tijd langzaam weg terwijl Rosie haar gedachte liet gaan over het voorbije jaar en de tijd die nog ging komen. Ze had niet door dat Lily ondertussen binnen was gekomen. Met een klop op de deur schrok Rosie uit gedachte en zag Lily in de deuropening staan. Lily, het vertrouwde gezicht van haar vriendin. Wat zou ze toch zonder haar moeten. Ze stond op en gaf Lily een knuffel ter begroeting. Lily beantwoorde deze lachend: ‘heb je mij zo gemist in de afgelopen uren?’. ‘Ja natuurlijk, ik zou niet weten wat ik zonder je zou moeten,’ antwoorde Rosie terwijl ze Lily in de zij porde. ‘Volgens mij red jij je prima alleen,’ antwoorde Lily, terwijl ze naar de keuken liepen om een kop koffie te pakken voor zichzelf. Zonder jou zou ik nergens zijn, dacht Rosie, maar dit zei ze niet hardop. ‘Wat kom je doen?’ vroeg ze daarvoor in de plaats. ‘Ik dacht dat je wilde uitslapen, maar dat is blijkbaar niet helemaal gelukt.’ ‘Nee, niet bepaald. Ik heb gezonde spanning voor morgen,’ zegt Lily terwijl ze terugloopt met naar de tafel met een kop koffie. ‘Ik hoorde van Ara dat de kans heel groot is dat je een award gaat winnen en dat is vrij uitzonderlijk. Dus mijn hoofd is druk bezig met het verzinnen van een speech voor als je wint.’ Rosie kijkt Lily ongeloofwaardig aan, ‘ik, winnen? Dat kan ik nog niet geloven. Het is nog nooit voorgekomen dat een niet Koreaanse in het eerste jaar van haar carrière een award wint.’ ‘En toch bereid ik een speech voor je voor,’ zegt Lily terwijl ze een slok neemt van haar koffie. Over de rand van de kop koffie kijkt ze observerend naar Rosie. Ze ziet er moe uit, de onbevangenheid die de afgelopen maanden in haar gezichtsuitdrukking lagen, heeft plaatsgemaakt voor een piekerende blik. Is het piekeren? Lily weet het niet. Ze kent deze uitdrukking niet op het gezicht van haar vriendin. Het baart haar zorgen, trekt ze de werkdruk wel? Wat speelt er in haar hoofd om? Waarom wijst ze alles en iedereen af in haar persoonlijke leven? Is dit het effect van het verleden. Even blijft het stil aan tafel, totdat Lily de stilte doorbreekt; ‘gaat het wel met je Rosie? Je kan alles tegen mij vertellen, je hoeft je nergens voor te schamen’. Ogen gevuld met tranen draaien zich naar Lily. ‘Het gaat wel hoor’, zegt Rosie met een trilling in haar stem. ‘Ik ben gewoon moe’, een nacht goed slapen zal wonderen doen. Lily hoort een diepere boodschap in de woorden, maar weet niet goed wat Rosie wil zeggen met deze woorden. Slaapt ze niet? Moe, als in levensmoe? Waarom sluit ze zichzelf op. Met een bezorgde blik in haar ogen kijkt Lily naar Rosie. ‘Lieve Rosie, sluit je nou niet weer op. Laat me alsjeblieft binnen en deel je zorgen met mij’. Een traan rolt over de linkerwang van Rosie. Op het moment dat ze haar mond open wil doen om alles eruit te gooien gaat de bel. Rosie herpakt zichzelf en veegt met een snelle veeg de traan van haar wang. Snel tovert ze een glimlach op haar gezicht en loopt naar de deur. In de verte hoort ze aan de tafel een woord in haar moedertaal als uiting van frustratie. Ze opent de deur waarop Ara haar met een stralende lach begroet. ‘Heb je het goede nieuws al gehoord?’ Vraagt Ara opgewonden. ‘De kans dat je morgen een award wint is heel erg groot. Ik heb gesproken met het bureau en zij gaven aan dat het een unieke prestatie zou zijn! Ik ben zo opgewonden en gespannen voor morgen.’ Ara huppelt vrolijk door de woonkamer terwijl ze in een stortvloed aan woorden loslaat. Rosie gaat lachend aan de tafel zitten naast Lily. ‘Ik moet het eerst zien en dan pas geloof ik het,’ zegt Rosie tegen Ara. ‘Het is nog nooit gebeurd dus ik kan me niet voorstellen dat het bij mij wel zou gebeuren.’ Ara loopt in een vaart op Lily af. ‘Heb je de speech al geschreven? Het moet een hele goede speech worden voor onze uitzonderlijke Rosie.’ En zo kibbelen Lily en Ara over de inhoudt van de speech terwijl Rosie met een lach het spektakel observeert. Wat een geluk dat ik deze twee bij mijn zijde heb, denkt Rosie. Zij trekken mij wel weer door de dag heen.
De dag vordert zich gestaag en de afspraken gaan allemaal voorspoedig. Op het bureau krijgt Rosie nogmaals te horen dat de kans groot is dat ze een award zal winnen. Lily wordt nogmaals aangesproken op het feit dat de speech heel bijzonder moet zijn. En zo komt er een einde aan de dag en komt Rosie eind van de avond weer in haar appartement. Ze is van plan vroeg onder de wol te kruipen, want morgen staat de wekker weer vroeg om naar de ontwerper te gaan voor de jurk. Hele dag staat in het teken van de award show. Met deze gedachte kruipt Rosie in haar eigen bed om te gaan slapen. Met de nodige slaapmedicatie valt ze snel in slaap en zakt weg in een diepe droom. Half de nacht schrikt Rosie in tranen wakker. Weer kwamen de beelden van Jake voorbij, haar hand gaat naar haar bovenarm waar een litteken zit als herinnering aan Jake. Huilend denkt ze terug aan het moment dat hij boos thuiskwam omdat zijn baas hem in zijn hoofd verkeerd had behandeld. Kwaad was hij, het was zwart geworden voor zijn ogen. Opeens had ze een scherpe pijn in haar bovenarm gevoeld, niet wetend dat Jake achter haar stond met een mes. Nog net kon ze uitwijken voor een tweede steek, maar viel wel op de grond. Door de val kwam Jake weer bij zijn zinnen en begon hij te huilen om wat hij had gedaan. Alle emoties en gevoelens van die avond kwamen weer naar boven. Rosie stapte uit bed om naar de keuken te lopen. Al zuchtend schonk ze een glas water in waarna ze op de stoel bij het raam ging zitten. Wanneer zou dit ophouden, dacht ze bij haarzelf. De tranen liepen over haar wangen, de pijn van toen kwam er allemaal uit. Waarom snapte haar ouders niet dat dit geen leven was voor haar? Waar was de liefde waarmee zij was opgegroeid? Hoelang ze er ook over nadacht, ze kon het niet begrijpen. Nooit had ze meer wat gehoord van haar familie. Ook haar broers hadden geen contact opgenomen. Via een vriendin had ze gehoord dat een van haar broers getrouwd was en vader geworden. Ook dit mocht ze niet meemaken, Zuchtend keek ze op de klok, half twee nog maar, de nacht duurde nog zolang. Hier zitten was ook geen optie, dus keerde Rosie uiteindelijk maar terug naar bed. De rest van de nacht sliep Rosie niet veel. Elke keer schrok je ze weer wakker vanuit een nare droom.
Om zes uur ging dan eindelijk de wekker. Ze was alweer even wakker, maar dwong zichzelf om tot de wekker afging in bed te blijven. Lily en Ara hadden in de ochtend andere afspraken, dus moest ze vandaag alleen naar het afgesproken adres. Ze vond het niet erg na de nacht die achter haar lag. Rustig opstarten en even niet hoeven te praten. Met een zwaar gevoel verplaatste Rosie zich naar de badkamer om onder de douche te gaan. Dit zou haar hopelijk was toonbaarder maken voor de dag. In de badkamer keek ze in de spiegel en zag ze waar ze bang voor was. Een groot, gepoft gezicht van de tranen en dat juist op zo’n belangrijke dag. De make up artist had nog een groot karwei om dit weer toonbaar te maken. Na een douche voelde Rosie zich weer wat meer mens. Na een kop koffie en een ontbijt was het tijd om te gaan. Ze zou vandaag met haar eigen auto naar de bestemming gaan, zodat Lily hun vanavond op eigen tijd weer naar thuis kon rijden. Op deze manier waren ze niet afhankelijk van de chauffeur en had deze ook een dag vrij. Aangekomen bij de parkeerplaats keek Rosie met trots naar haar stoere sportauto. De liefde voor snelle en stoere auto’s is een van de weinige dingen die ze heeft meegenomen van haar broers. Ze stapte in en reed volgens de navigatie naar de aangegeven bestemming. Na een klein uur reed ze een groot erfgoed op waar voor de ingang twee personen haar stonden op te wachten. Het was het huis van de bekende ontwerper. Hier zou zij worden omgetoverd tot een ‘Griekse godin’. Stiekem was Rosie heel erg nieuwsgierig naar het eindresultaat van de jurk. De ontwerper was in de afgelopen jaren een goede vriend geworden waarvoor zij meerdere modeshows heeft gelopen. Ze werd hartelijk ontvangen en kreeg een uitgebreide schoonheidsbehandeling. De dag verliep ontspannen en Rosie vond het heerlijk even te mogen genieten van het luxeleven van de entertainment business. Half de middag arriveerde Lily en Ara, al opgedoft en wel. Speciaal voor de gelegenheid had het bureau een kleine limousine gehuurd zodat ze in style zou aankomen. Ara zou met haar meerijden in de limousine en Lily zou erachteraan rijden met haar eigen auto. Net voordat ze weg moesten keek Rosie voor een laatste keer in de spiegel. De jurk was van een fijne stof met een hoge split aan de voorkant. De gouden sieraden en details staken mooi af bij haar gouden lokken die half opgestoken zaten. Tevreden keek ze naar haar spiegelbeeld en constateerde dat de sporen van de afgelopen nacht niet meer zichtbaar waren. In style vertrokken Rosie, Ara en Lily naar de award show die plaats zou vinden in het centrum van Seoul.
Gespannen keek Rosie vanuit het raam van de limousine naar buiten. De menigte was onwijs groot en het aantal reporters was gigantisch. Op deze manier in het middelpunt staan is iets wat Rosie nooit fijn had gevonden. De interacties met fans vond ze erg leuk, maar de honderden fotografen gaven haar een onzeker gevoel. Ara zag de onzekerheid in de blik van Rosie en legde haar hand op de knie van Rosie. ‘Het is jouw tijd om te gaan genieten. Hier heb je de afgelopen maanden keihard voor gewerkt’. Rosie keek dankbaar naar Ara, het was waar wat zij zei. Heel hard had ze hiervoor gewerkt en nu moest ze met alles wat ze had hiervan gaan genieten. Het beloofde een mooie avond te worden!
Ze zou samen met haar tegenspeler van haar hit serie de rode loper op gaan. Bij het uitstappen zag ze hem al staan. Op een rustig tempo liep ze op hem af en begroette hem met een bescheiden glimlach. Kim Tarae was een introvert type, tijdens de opname van hun serie was hij altijd aan de stille kant geweest. Buiten hun scenes om spraken ze niet veel met elkaar, maar hij was een hele sterke acteur. Als acteurs hadden ze een chemie en waren ze erg aan elkaar gewaagd. Een band hadden ze zeker, maar deze was niet uitgesproken. Hij was in de entertainmentbranche een zeer gewaardeerde collega die iedereen hoog had staan om zijn acteerkunsten. Zijzelf had ook veel van hem geleerd tijdens de opnames. Hij schroomde nooit om haar iets te leren of uit te leggen wanneer zij dit vroeg. Samen hadden ze een mooi resultaat afgeleverd en dat ging vanavond misschien wel zijn vruchten afwerpen. Tarae begroette haar met een korte aanraking van de arm en een warme glimlach. In zijn blik lag iets vertederends, woorden had ze niet nodig om te begrijpen dat hij precies wist wat er door haar heen ging. Een eerste award show was heel spannend. Maar hij ging haar er doorheen helpen. Onderaan de trap bood hij haar een arm aan; ‘ben je er klaar voor?’, glimlachend pakte Rosie de uitgestoken arm aan en zei: ‘zo klaar als ik maar kan zijn’! Je ziet er in ieder geval prachtig uit, zei Tarae met bewondering in zijn ogen. Ze zag dat hij het oprecht meende. ‘Het is een eer om de loper op te gaan met jou!’ waren de woorden van Tarae voordat zijn manager het gesprek onderbrak. ‘Het is tijd, jullie zijn aan de beurt en bovenaan de trap wordt er vol verwachting naar jullie uitgekeken’. Tarae pakte de arm van Rosie en begeleidde haar de trap op. Langzaam liepen ze naar boven en met elke trede leken de benen van Rosie zwaarder te worden. De spanning steeg, wetende dat er honderden mensen wachten om hen te zien. Bijna bovenaan begonnen de flitsen te komen. Flitsen van camera’s die allemaal in een keer af leken te gaan. Stevig pakte ze de arm van Tarae beet om hou vast te hebben. Als een echte heer begeleidde hij haar naar de rode loper waarop ze poseerde voor de camera’s. Na het officiële persmoment was er tijd om met de fans te praten en dit is iets wat Rosie graag deed. Gewillig liep ze naar de menigte om handtekeningen uit te delen en foto’s te maken. De complimenten die ze kreeg overweldigde haar, het was immens hoeveel fans er voor haar waren gekomen om maar een glimp op te vangen van haar aanwezigheid. Na enkele minuten werd ze door Lily op de schouders getikt dat het tijd was om naar binnen te gaan. Met een buiging nam ze afscheid van haar fans en verplaatste zich naar binnen toe waar de show zou gaan plaatsvinden. Lily begeleidde haar terug naar Tarae die geduldig stond te wachten. Samen met een nog een deel van de cast werd ze naar de tafel begeleidt waar ze mochten zitten. De zaal was immens groot en overweldigend. Nog nooit had Rosie zoiets met haar eigen ogen gezien. Onderweg naar hun aangewezen plekken kwam ze een hoop bekende tegen waar ze kort een praatje mee hield. Tarae was al iets verdergelopen en stond met zijn rug naar haar toe. Zijzelf had even staan praten met een oud-collega en liep nu weer richting Tarae. Door de brede rug van Tarae kon ze niet zien met wie hij stond te praten. Met een langzame pas liep ze op hem af tot hij net voordat ze bij hem was zich opdraaide. Tot haar schrik zag ze dat Tarae stond te praten met Minho. De bruinogige Minho die haar maar bleven achtervolgen. Hun ogen kruiste elkaar en even stokte haar ademhaling. ‘Ik wilde je al komen halen om je voor te stellen aan een oude vriend van mij’ zei Tarae terwijl hij zijn arm om haar middel sloeg. ´Dit is Lee Minho, een oude vriend. Ik ben een groot fan van zijn muziek en hij was een aantal jaar geleden mijn tegenspeler in een film’. Terwijl Tarae dit zei keek Minho met een sprankeling in de ogen naar Rosie. Ze kon deze sprankeling niet plaatsen. Zijn ogen gingen over haar jurk, haar lijf en ze voelde ze branden in elke vezel van haar lichaam. Toen Minho haar weer aankeek zag ze oprechte bewondering in zijn ogen. ‘Leuk je eindelijk te mogen ontmoeten, ik heb al veel over je gehoord’, zei hij met een donkere stem terwijl hij zijn ogen niet losmaakte met die van haar. Even was ze van haar stuk gebracht door deze knappe verschijning en die ogen. Die ogen die ze al zo vaak in haar dromen voorbij had zien komen maar die nu heel dichtbij zijn. ‘Ik ben blij jou te mogen ontmoeten. Ik ben groot fan van je muziek’, zei Rose met een lichte trilling in haar stem toen ze zichzelf weer had herpakt. Nog voordat ze het gesprek konden voortzetten kwamen Lily en Ara haar halen om haar naar de aangewezen plek te begeleiden. Ze excuseerde zichzelf en liet zich meenemen door de twee vrouwen. Terwijl ze op de aangewezen plek ging zitten haalde ze een diepe teug adem. Wat was er net gebeurd? Waarom was ze zo van haar stuk gebracht? Normaal had ze hier nooit last van. Ze werd opgeschrokt door het toenemend geluid van jubelende fans wat de start van de show markeerde. Tarae voegde zich naar haar en de show was begonnen. Ze werd opgeslokt door alle pracht en praal van de show, waardoor ze de ontmoeting met Minho even kon vergeten. Die eerste awards werden uitgedeeld aan muzikanten en producers. Het tweede gedeelte van de avond stond in het teken van de acteurs en de filmindustrie. Rosie merkte dat hoe verder de avond zich vorderde, de zenuwen op kwamen spelen. Zouden Lily en Ara gelijk krijgen dat ze met een award naar huis zou gaan? Dan moest ze dat grote podium op om een speech te geven. Nog maar niet aandenken, dacht Rosie. De kans is zo klein, dat gaan we de avond niet laten verpesten. De eerste award waarvoor zij genomineerd is, is de beste nieuwe actrice van het jaar. Er waren nog zes andere genomineerde naast zijzelf. Ontspannen leunde ze achterover om alles goed te kunnen aanschouwen. De presentator kwam naar voren met een envelop waar de naam in stond van de winnaar. Ze keek naar het podium waar de presentator de spanning er nog in hield. Toen gebeurde wat ze niet had verwacht; hij riep haar naam. Rosie! Zij was de winnaar van een award. De wereld leek stil te staan, ze wist niet hoe ze moest reageren. Ze voelde armen om haar heen slaan en Lily in haar oren fluisteren: ‘we hebben het gedaan! Deze is voor jou!’ Met een lichte dwang werd Rosie naar het podium geduwd om de award in ontvangst te nemen. Met trillende benen kwam ze aan bij de presentator die haar feliciteerde en haar de microfoon overhandigde. Voor een moment keek ze de zaal in en zag een overweldigende zaal gevuld met lichtjes en gillende mensen. Hakkelend begon ze aan haar speech: ‘Nooit had ik gedacht ik op dit moment van mijn carrière op dit podium mag komen staan. Samen met mijn manager en vriendin Lily heb ik het vaak over dit moment gehad. Een award als prijs op onze prestatie. Toen ik een jaar geleden mijn leven opgaf in mijn geboorteland en hierheen verhuisde had ik nooit kunnen hopen dat ik nu met een award in mijn handen zou staan. Ik ben sprakeloos en dankbaar vanuit de bodem van mijn hart dat jullie, de fans, mij dit hebben gegeven. Ik wil Lily en Ara in het bijzonder bedanken voor al hun steun, begeleiding in het afgelopen jaar. Zonder jullie had ik hier niet kunnen staan. Uiteraard wil ik mijn bureau TF Town bedanken voor de kans die zij mij een jaar geleden hebben gegeven om hierheen te komen en mijzelf verder te ontwikkelen. Dank jullie wel!’ Met deze laatste woorden voelde Rosie de tranen in haar ogen opkomen en moest moeite doen om deze in te houden. Een overweldigend applaus volgde na haar speech waarna ze van het podium werd begeleid. Ze liep terug naar haar zitplaats waar Lily haar met open armen stond op te wachten. De tranen bungelde over haar wangen, ‘wat ben ik trots op de persoon die je bent geworden! Je hebt hier ontzettend hard voor gewerkt en dit is de kroon op je werk.’. De woorden van Lily raakte Rosie diep. Ze bedankte haar vriendin met een kus op de wang en een blik die geen woorden nodig had. Veel tijd om te praten hadden ze niet want de volgende presentator kwam alweer het podium op voor de award voor beste koppel in serie. Rosie wist dat ze hier samen met Tarae voor genomineerd was. Tarae had al meerdere awards in ontvangst mogen nemen maar dit was er één waarvan Rosie wist dat hij die graag wilde winnen. Door zijn introverte karakter twijfelde hij soms aan zichzelf en of hij een klik over kon brengen op scherm. Rosie keek vanuit haar ooghoek naar Tarae die met een gespannen gezicht naar het podium keek. Alle genomineerden werden met een filmpje voorgesteld en ook zij kwamen voorbij. Ongemerkt pakte Tarae de hand van Rosie en ze voelde dat hij erg gespannen was. De presentator kwam het podium op met de bekende envelop waarop de winnaars stonden. Een moment van stilte volgde, maar dit duurde maar even. Voordat ze het wist zag ze haar eigen gezicht levensgroot op het scherm en hoorde ze in de verte de namen van Tarae en haar noemen. Ze kon niet geloven wat er gebeurde, hoe was dit mogelijk. Tarae trok haar in zijn armen terwijl hij in haar oor fluisterde: ‘dank je wel dat ik door jou deze award mag winnen’. Met haar hand op zijn arm trok hij haar het podium op richting de presentator. Opnieuw stond ze voor de menigte van mensen met een award in haar handen. Tarae nam het woord bij de microfoon en hield zijn speech. Zij sloot af met een kort dankwoord waarnaar opnieuw een overweldigend applaus volgde.
Twee uur later ging Rosie naar het toilet om zich op te frissen en tot zichzelf te komen. De avond was onvergetelijk geworden. In totaal had ze vier awards gekregen, ze geloofde het zelf nog niet. Lily en Ara konden hun geluk niet op en waren trots op haar en op het werk wat was geleverd in het afgelopen jaar. Door hun samenwerking hadden ze zoveel bereikt in een korte tijd. Vol ongeloof staarde Rosie voor een moment naar haar spiegelbeeld, wat een prijs voor haar harde werken. Wat zou het komende jaar brengen als dit na een jaar al het resultaat was? Zou haar familie hebben gekeken naar de show? Zouden ze weten hoe hard ze hiervoor heeft gewerkt? Snel stopte Rosie deze gedachte weg, want het maakte haar somber. Somber paste niet bij deze avond, het was een feest! En dat moest het blijven. Nadat ze haar handen had gewassen zocht ze Lily op die op haar stond te wachten. De avond was nog jong want er volgde nog een afterparty waar ze heen zouden gaan en wie weet waren die bruine ogen wel daar…
Reactie plaatsen
Reacties